19 października 2021 r. odbyło się spotkanie dyrekcji Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Częstochowie, kierownictwa tamtejszej Sekcji Pomocy Osobom z Niepełnosprawnością oraz Rzecznika ds. Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. Tematem były problemy dotyczące zatrudnienia osób z niepełnosprawnością intelektualną w Częstochowie.

Co roku do Ośrodka wpływa od ok. 3,5 tys. do 4 tys. wniosków od osób z orzeczoną niepełnosprawnością (nie jest tu prowadzony podział na rodzaj niepełnosprawności). Z myślą o osobach z niepełnosprawnością intelektualną prowadzone są warsztaty terapii zajęciowej. W każdym z dwóch warsztatów uczestniczy 30 beneficjentów. Celem zajęć jest rehabilitacja społeczna i zawodowa, pozyskiwanie umiejętności przydatnych na rynku pracy, a także przygotowanie osób z niepełnosprawnością intelektualną do wejścia na rynek pracy. Dotyczy to zarówno zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej, jak  i otwartego rynku. Tu podkreślony został jeden z największych problemów, z którymi borykają się osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Ze względu na schorzenia, ale też często podstawowe wykształcenie osób z niepełnosprawnością intelektualną, o takie zatrudnienie nadal nie jest łatwo. Do tego dochodzą również lęki i obawy potencjalnych pracodawców. Mają one miejsce mimo dofinansowania takich stanowisk pracy. Konieczne jest więc stałe nagłaśnianie tej sprawy i podkreślanie atutów, które niesie ze sobą zatrudnienie osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz ich umiejętności i zaangażowania w realizowane zadania. Warto także wskazać przykłady konkretnych firm z naszego regionu,  w których osoby niepełnosprawne intelektualnie od lat pracują na stanowiskach produkcyjnych, usługowych itp. 

Dzięki takim działaniom pojawiają się firmy i instytucje, które decydują się stworzyć takie wyjątkowe miejsca pracy i dają przykład kolejnym pracodawcom. 

W zatrudnianiu osób z niepełnosprawnością intelektualną nie chodzi wyłącznie o wymiar finansowy, choć i on ma znaczenie, bo pracownicy zyskują własne pieniądze, a wraz z pensją dochodzi wzrost poczucia własnej godności, nauka zarządzania środkami i odpowiedzialności. Jednak jeszcze cenniejszy jest aspekt psychologiczny. Dla zatrudnionych jest to bowiem szansa na ciągły rozwój (siedzenie w domu pozbawia osoby z niepełnosprawnością intelektualną takiej stymulacji). Razem z pracą, nawet gdy dotyczy ona najprostszych zadań, wiążą się systematyczność, obowiązki, możliwość poznawania nowych osób, nauka odpowiednich zachowań i rozwiązań. Taka rehabilitacja dotyczy zresztą obu stron, bo osoby pełnosprawne uczą się dzięki swoim kolegom tolerancji. To lekcja empatii, z której można czerpać wyłącznie zyski.